Վարդուհին ընկերուհու որդուն` Հրաչիկին, տեսավ հացի խանութի մոտ: Կանգնած էր արագիլի պես մի ոտքի վրա, մյուսը` հենած շենքի պատին: Այդ տարիների նորաձևությունն էր, նման դիրքով կանգնած տղաներին անվանում էին` ՙանկյուն պահողներ՚:

Փորձերը վերջացան, բայց նա չկարողացավ նկարն ավարտել: Հիմա արդեն ներկայացումն էր, և լեփլեցուն դահլիճն անհամբերությամբ սպասում էր նորավարտ պարուհու բեմելին:

Ծերունիները ջրերի հետ մտովի թռչում էին երկինք ու մի պահ կանգ առնելով, վերադառնում երկիր` կրկին վեր բարձրանալու պայմանով: Բայց ո°չ շատրվանի շիթերը, ո°չ էլ պապն ու տատը չէին նկատում, որ օդում արևի չարաճճի շողերը, իրենցից ծածուկ, կաթիլներ էին փախցնում և ուղարկում ամպերին:

Բազմաթիվ հեղինակավոր լրատվամիջոցներում աշխատանքային բեղուն տարիներ անցկացրած, հայ մշակույթի խորհրդային շրջանի գրեթե բոլոր երախտավորների հետ հարցազրույցներ արած տիկին Կլարան նաև Diplomat.am-ի թղթակից է՝ հրապարակելով բացառիկ զրույցներ և հետաքրքիր պատմվածքներ:

Արամը որսորդ էր: Նրան միշտ կարելի էր տեսնել առավոտ վաղ ուսապարկով, կարմիր մազով, կախ ականջներով շան հետ, որին աշխարհում տիրոջից բացի ոչինչ չէր հետաքրքրում:

Քամին մանրիկ թռիչքներով էր՝ այդպես թափ էր առնում, որ ուժգնանա, քշի ու տանի տերևները: Հենց այդ պահին աչքը դիպավ Աշնանը, զարմացած կանգ առավ. - Ի՛նչ գեղեցիկ ես հարդարել մազերդ, ականջներիդ հակինթ ու զմրուխտ օղեր կախել, հոլանի թևերդ ոսկե ապարանջաններով զարդարել: Ո՞ւմ ես սպասում. արդեն վաղուց քո բերքն ու բարիքը բաժանել ես մարդուն, գազանին ու թռչունին: Խե՜ղճ Աշուն, իզուր ես պճնվել, հիմա քեզ էլ ոչ ոք չի հիշում, չի այցելում:

Վերջապես քամին դադարեց, ոստիկանները, դիրիժորների նման, սկսեցին ղեկավարել երթևեկությունը. դիլիջանյան տաքսիի հերթն էլ հասավ` տեղից պոկվեց, ու կանայք թեթևացած շունչ քաշեցին, հավատալով, որ այլևս առանց արկածների տուն կհասնեն:
Ու հանկարծ Փիրուզն այնպիսի կարոտով ասաց` ՙՄնաս բարով, Դիլիջան՚, որ թվաց մտքում «Դաշնամուրի կոնցերտն» է ու ծնկաչոք Սեպուհը` «Փիրուզ, Դուք սքանչելի՛ եք»:

1957-ին ձայնագրված տոնական ռադիոպիեսը ներկայացնում ենք ԿԼԱՐԱ ԹԵՐԶՅԱՆԻ արխիվից:

Խաչիկը թե մնար Ագուլիսում, ու կարգերն էլ չփոխվեին, նրան կմեծարեին` աղա Խաչիկ: Բայց գաղթել էր Երևան ու դարձել ընկեր Խաչիկ կամ` Խաչիկ Իգնատովիչ: Ականջին երկուսն էլ խորթ էին, մանավանդ` երկրորդը, մտքում դժգոհում էր` Տո, հայ ես, էլ Իգնատովիչը ո՞րն է:

ՀՐԱՉՅԱ ՀՈՎՀԱՆՆԻՍՅԱՆ-80 (ՁԱՅՆԱԳՐՈՒԹՅՈՒՆ)

ՀԱՎԱՔՈՒՅԹ՝ ԵՐՎԱՆԴ ՔՈՉԱՐԻ ՄԱՍՆԱԿՑՈՒԹՅԱՄԲ (ՁԱՅՆԱԳՐՈՒԹՅՈՒՆ)

ՇԱՌԼ ԱԶՆԱՎՈՒՐ. ՕՐԻԳԻՆԱԼ ՁԱՅՆԱԳՐՈՒԹՅՈՒՆ

ԴԵՐԵՆԻԿ ԴԵՄԻՐՃՅԱՆ. ՕՐԻԳԻՆԱԼ ՁԱՅՆԱԳՐՈՒԹՅՈՒՆ

ՄԱՐՏԻՐՈՍ ՍԱՐՅԱՆ. ՕՐԻԳԻՆԱԼ ՁԱՅՆԱԳՐՈՒԹՅՈՒՆ

ԳՐՈՂՆԵՐԸ ԱՎԵՏԻՔ ԻՍԱՀԱԿՅԱՆԻ ՄԱՍԻՆ. ՕՐԻԳԻՆԱԼ ՁԱՅՆԱԳՐՈՒԹՅՈՒՆ

ՀՐԱՉՅԱ ՀՈՎՀԱՆՆԻՍՅԱՆ (ՕՐԻԳԻՆԱԼ ՁԱՅՆԱԳՐՈՒԹՅՈՒՆ)

ՄՈՒՇԵՂ ԻՇԽԱՆ. ՊԻԵՍԻ ՕՐԻԳԻՆԱԼ ՁԱՅՆԱԳՐՈՒԹՅՈՒՆ

ԵՐՎԱՆԴ ՔՈՉԱՐ՝ ՌԱԴԻՈԿՈՄՊՈԶԻՑԻԱ (1972-1989)

ԱՎԵՏԻՔ ԻՍԱՀԱԿՅԱՆ. «ԱԲՈՒ ԼԱԼԱ ՄԱՀԱՐԻ»

Կլարա Թերզյանի բացառիկ արխիվից.

ՔՈՉԱՐ-առանձնապես նախապատրաստվելու կարիքը չեմ զգացել, որովհետև այս նկարները վաղուց արդեն գոյություն ունեին, և ցուցահանդեսն ամփոփում է առհասարակ բոլոր էտապները, որ ես անցել եմ: Իհարկե, շատ ցավալի է ինձ համար, որ այն շրջանը, որ Փարիզում եմ եղել, չի ներկայացված, որովհետև Ռեզենբերգի պատկերասրահում էի աշխատում, և բոլորը, ինչ ես անում էի, պատկանում էր Ռեզենբերգին:

Երբ դահլիճում լսվեց Իսահակյանի խոսքը, հուզմունքի ալիք բարձրացավ, յուրաքանչյուրը զգաց, որ Վարպետի այս ելույթը եթե ոչ վերջինը, ապա վերջիններից մեկն է: Ցավոք, եղավ վերջինը: Աշնանը Իսահակյանն արդեն մեզ հետ չէր:

Վիկտոր Համբարձումյանի ծննդյան 85-ամյակին նվիրված հաղորդումը, որն ընդմիջվում էր նրա մասին ասված նշանավոր այլ գիտնականների խոսքերով և նրա սիրած երգերով ու բանաստեղծություններով, եթերում հնչելուց հետո ակադեմիկոսի օգնականը՝ Օկտա Արևշատյանը, խնդրեց ձայնագրության կրկնօրինակը՝ անվանի գիտնականի անձնական արխիվում պահելու համար: 

Աշխարհի շատ բեմերում փառաբանված Վահրամ Փափազյանը 1950-ական թվականների կեսից վերջնականապես բնակություն հաստատեց Երևանում: Մինչ այդ, հյուրախաղերի եղած ժամանակ նա հրավիրվում էր ռադիո՝ ձայնագրության: Առաջին ձայնագրություններն են՝ հատվածներ «Օթելլոյից», «Համլետից» և «Դիմակահանդեսից»: Ու թեև ձայնը առաջվանը չէր, բայց ինչպե՜ս էր տիրապետում դրան, ի՜նչ կատարում էր:

Ականջիս հնչում է Վահրամ Փափազյանի խոսքը.  «Ձայնագրեցի, որովհետև վաղը Շանթին կարդարացնեն, բայց Փափազյան չի լինի, որ կարդա»: Տարիներ անցան, Փափազյանի կանխատեսումն իրականացավ: Մեծ վարպետի կատարմամբ հիմա ի՜նչ հույզերով ենք լսում «Իջեք, իջեք, երազներ» կիսերգը, ի՜նչ հպարտություն է, որ ունենք այդ ձայնագրությունը: