«Արդար Ռուսաստան» խմբակցության ղեկավար Սերգեյ Միրոնովի՝ ավելի վաղ ՌԴ Գլխավոր դատախազություն ուղարկած հարցադիմումին ի պատասխան՝ նշում է, որ Ղրիմի անցումը Ուկրաինայի ԽՍՀ-ին չի համապատասխանել, ոչ ԽՍՀՄ, ոչ էլ ՌՖՍՀ Սահմանադրության, այլ ընդամենը եղել է ԽՍՀՄ Գերագույն Խորհրդի այնժամվա նախագահ Նիկիտիա Խրուշչովի նախաձեռնությունը:

Պատմականորեն ձևավորված օբյեկտիվ իրականություն է «Կովկասյան թնջուկ» հասկացությունը, որի առարկայական տիրույթում առկա ավանդականությունն ու ազգային գիտակցության և ավանդույթի բարձր մակարդակը փշրում են հասարակաքաղաքական խնդիրների լուծման միջազգայնորեն կիրառվող և հիմնականում արդյունք ապահովող գործիքակազմը:

Բաքվում անցկացված առաջին եվրոպական օլիմպիական խաղերը կարծես դուրս են զուտ մարզական խաղերի տրամաբանության շրջանակից այնտեղ առկա քաղաքական տարրի բարձր տեսակարար կշռի պատճառով:

Եվրոպացիների մոտ ԱՊՀ տարածաշրջանի նկատմամբ միգուցե օբյեկտիվորեն  ձևավորված ընդհանրական վերաբերմունքի արմատները բացատրվում էր եվրոպական վերլուծական կենտրոններում դեռևս պահպանվող սառըպատերազմյան թեկուզև տրանսֆորմացված գործիքակազմի առկայությամբ, որի դրույթների հրամայականն էր դիտարկել Ռուսաստանը որպես ԽՍՀՄ ժառանգորդ և Չերչիլի կողմից շրջանառության մեջ դրված Շտետինից դեպի Ադրիատիկ ձգվող “Երկաթե վարագույրը” հնարավորինս տեղաշարժել դեպի Արևելք:

Ասում են՝ պատմությունն ապագայի հայելին է, որտեղ մեր ընդհանուր անցյալի պատկերներն են ուրվագծվում: Զուգահեռները մեր իրականության հետ, կարծում եմ, ավելորդ չեն, որից, ինչպես տեսնում եք, նույն միակուս իշխանության գարշահոտն է գալիս:

Խորհրդային իրականության խութերն ու անհարթությունները ընդհանուր անցյալի վերախմբագրման պատճառ չեն կարող լինել: 74 տարի առաջ հունիսի 22-ին տեղի ունեցած գերմանական զորքերի ներխուժումը խորհրդային տարածք ընդամենը դրվագ էր Երկրորդաշխարհամարտյան քրոնիկոնում, ինչը հայոց պատմական տարեգրության դժվարին, հակասականության ներքո հաղթության կռման հերթական դրվագներից մեկն է:

Ազգային խնդրի ակտիվ շահարկում, ահա թե որն է միջտարածաշրջանային հարաբերություններում ադրբեջանական էներգակիրներին ու վրացական ճանապարհներին Հայաստանի արդյունավետ պատասխանը: Թեև մեր պատասխանի տարածաշրջանային զարգացումների ներքո ձևավորված էկվավալենտային արժեքը հավասար չէ հարևանների ունեցած միավորային կշռին, սակայն աշխարհաքաղաքականության ներքո ընթացող վերաձևումների ներքո արժևորվում է արդեն մեր կշիռը:  

Թուրքիայից եկող վտանգներն իհարկե Արևմուտքում էլ ակնառու են ու տարածաշրջանում նոր կայացած հավակնորդի ի հայտ գալը, որի հավակնությունը պետք իր վրա վերցնի Հայաստանի Հանրապետությունը, կնշանակի Արևմուտքի համար թուրքական գործոնի այլընտրանքի բացակայությունը բացասում, որը ինքնին հետագա վերաձևումների հնարավորություն է:  

Արդյոք տեղի ունեցածը դիվանագիտական և արարողակարգային անփութություն էր, ինչը  փայլուն կերպով  իրենց  փիառելու տեսանկյունից օգտագործվեց հարավ-օսական պատասխանատու շրջանակների կողմից, թե ՀՀ արտաքին քաղաքական օրակարգը ձևավորողների կողմից հարևան Վրաստանին ուղղված հստակ ուղերձ էր: Իհարկե, հեռու եմ այն մտքից, որ հատկապես Գալուստ Սահակյանի նախագահության օրոք արարողակարգային անփութությունները պետք է բացառել  հայրենի խորհրդարանում...

ՆԱՏՕ-ի ներկայիս ընդլայնումը դեպի Արևելք ռազմաքաղաքական լուրջ վտանգ է պարունակում և, գրեթե, խարխլում է (ինչի ապացույցն է ՌԴ ներկայիս գրեթե զրո ազդեցությունների շրջանակը նախկին Վարշավյան դաշինքի կամ արևելաեվրոպական երկրներում) ՌԴ աշխարհաքաղաքական դիրքերը ԱՊՀ տարածաշրջանում, ինչը աշխարհաքաղաքական հետագա վայրիվերումներում կբացառի ռուսական որևէ գործոնի առկայություն:

Եթե հայրենի ներքաղաքական դաշտում ձևավորված ավանդույթի համաձայն բարձրաստիճան պաշտոնյաները համարվում են անփոխարինելի, և  ձախողումների համար նրանց սպասվում է, ոչ ավել ոչ պակաս, արձակուրդ Միացյալ Նահանգներում, ապա ...

Բավական բարենպաստ ուղղվածություն կարելի է հաղորդել նաև Բուլղարիայի հետ հարաբերություններին՝ չնայած այնտեղ առկա ստվար թուրքական համայնքին ու Թուրքիայի հետ ունեցած սերտ տնտեսական կապերին, Բուլղարիայի պատմական անցյալն ու քաղաքական վերնախավում առկա հակաթուրքական տրամադրությունները հետաքրքիր դրսևորումներ են խոստանում: